Rt Pleturina, Croatia - Polarsteps

Lente is aangebroken! Nu we de bergen uit zijn is de vegetatie weer volledig veranderd. Overal zien we velden vol bloemen! We hebben minder koude nachten en de zon is heerlijk warm. We fietsen vandaag met een doel in zicht. We gaan naar Krka nationaal park. We hebben de hele dag flinke tegenwind. Gelukkig hebben we maar 50 km te fietsen dus we maken ons geen zorgen en gaan op ons gemak langzaam vooruit. We kopen wat fruit bij een marktkraam langs de weg en nemen even later pauze bij een kerk om ontbijt en koffie te maken. We raken aan de praat met een Servische man. Hij heeft het over de oorlog en je ziet de pijn in zijn ogen. We merken dat we weinig kennis hebben en voelen ons wat ongemakkelijk. De man is liefdevol en praat over zijn familie en waar zijn gezin allemaal terecht is gekomen. Één van zijn zoons is in Australië gaan wonen. Misschien dat we hem nog zullen ontmoeten;) We komen aan op de camping waar we twee nachten gaan slapen. Morgen gaan we naar de watervallen en het park verkennen per fiets. Op de camping ontmoeten we een Duits stel dat met pensioen is. Ze zwaaide toen wij nog op de fiets zaten vanmiddag enthausiast naar ons. We raken aan de praat en evenlater lopen ze langs met appeltjes en geld. Zo bijzonder dat je na zo’n kort contact al zoveel van mensen mag ontvangen!! Later zullen ze nog meer voor ons betekenen.. we vergeten namelijk onze tablet op de camping. Zij nemen de tablet mee om het verderop op de weg weer te geven. Ook ontmoeten we fietsers. Een Frans stel (Françoise en Loïs) die naar Turkije aan het fietsen is. Ze volgen ongeveer de zelfde route als dat van ons. We hebben twee avonden leuk contact met ze. We drinken samen een biertje, spelen spelletjes, koken en eten een avond samen en kletsen heel wat af. Hopelijk zien we ze in het vervolg nog een keer! De eerste avond op de camping heb ik (Nina) een hele slechte nacht. Ik heb een ontsteking in mijn mond en de pijn in mijn tand is zo hevig dat ik er niet van kan slapen. Uiteindelijk na uren wakker te zijn neem ik dan toch maar een pijnstiller. Normaal gesproken neem ik geen pijnstillers maar het helpt en daarna heb ik dan toch nog een paar uurtjes slaap. Die dag gaan we naar Krka.. we kijken onze ogen uit en hebben een flinke dag fietsen op de planning staan. Ik besluit terug te gaan naar de camping om te slapen en mijn lichaam rust te geven. En Q gaat in zijn eentje op pad. Hij kijkt zijn ogen uit en komt pas rond 18 uur savonds terug. Gelukkig is na die dag de pijn alweer wat minder en elke dag gaat het beter en verdwijnt de ontsteking langzaam. We fietsen pas laat op de dag door met de volgende stop Primosten. We fietsen langs de prachtige kustlijn op een stormige maar zonnige dag. We komen uit bij de camping waar ik als kind ben geweest. We nemen een kijkje en raken aan de praat met één van de werknemers. De receptie is al gesloten en hij is op het punt om weg te gaan. Wij waren eigenlijk gewoon van plan ergens een wild campeerplek te zoeken. Maar hij bied ons aan om onze tent op te zetten. ‘Ik heb jullie niet gezien en jullie mij niet’, zegt hij. We laten onze spullen achter en besluiten een keertje een date night te nemen. We gaan naar primosten op de fiets, struinen wat rond en eten heerlijke vis van de grill in een knus restaurant. Ons volgende doel is Split. Maar voor de stad is er veel bebouwd langs de kust dus we moeten keuzes maken. Flink doorfietsen en de boot naar Vis pakken en daar in het donker een camper plek zoeken of vroeg stoppen en de volgende dag naar Split en een boot eerder nemen. Dat laatste word het uiteindelijk. We stoppen bij een idilisch baaitje en ontspannen lekker in de zon. Even later komt er een Switserse man bij ons zitten. We raken aan de praat over fietsen. Hij is een keer van Switserland naar Kroatië gefietst. In de buurt heeft hij een vakantie huis. Hij nodigt ons uit om bij hem en zijn Kroatische vrouw te komen zitten. We kletsen even verder en ze nodigen ons uit om die avond bij hun te komen slapen. Het appartement is gelegen in het Unesco dorpje Trogir. Het is er prachtig. We eten bij hun een heerlijke bonensoep en hebben leuke en interessante gesprekken. We krijgen een slaapkamer met badkamer en keukentje helemaal voor onszelf die avond. Weer zo’n bijzondere ontmoeting!! Het is overweldigend hoeveel mooie mensen wij ontmoeten en hoeveel wij mogen ontvangen tijdens onze reis. Soms kan het ongemakkelijk aanvoelen, we willen graag wat terug geven maar wat?! Maar we delen onze verhalen en mensen geven aan dat al heel fijn te vinden en ik kijk ernaar uit om in de toekomst net zo vrijgevig te zijn voor reizigers. We ontbijten in de zon aan de haven van Trogir en fietsen verder richting Split. We gaan over een onverharde weg langs het vliegveld en het pad word steeds onbegaanbaarder. We komen vast te zitten in de modder. Dit is de tweede keer en dit keer hebben we geen tuinslang in de buurt. We pakken wat stokjes en gaan aan de slag met het weghalen van zoveel mogelijk modder. Tot er weer wat beweging in de banden zit en we fietsen weer door. We maken een stop bij een carwash om de rest van de modder weg te spuiten. Achteraf kun je altijd weer lachen om dit soort situaties! En eigenlijk al tijdens de situatie.. we waren weer lekker aan het wroeten in de modder met onze handen als twee kleine kinderen! Niet veel later ontmoeten we twee Duitse jongens op zwaar bepakte fietsen. We fietsen semen een stuk richting Split en praten over onze ervaringen. We hebben heel leuk contact. Zij fietsen naar Iran maar hebben wel een strakker schema dan wij dat hebben. We hopen hun nog eens te ontmoeten maar we weten niet of wij ze zullen bijhouden;) Mischien tot ooit Samuel en Raffi! We doen nog wat boodschappen en gaan eerst naar de haven van split om tickets voor de boot te regelen. Na de tip om naar Hvar te gaan in de plaats van Vis van de mensen waar we bij hebben geslapen hebben we dat vandaag besloten. Hvar it is! Maar de goedkope boot vertrekt al heel snel en er is geen tijd meer om Split te ontdekken. Dat was Split dan. Een hele grote drukke stad met veel industrie. Niet de fijnste plek om door heen te fietsen. We gaan nog wel een keer naar de oude stad ergens in de toekomst. Want Q is er nog nooit geweest. Het dorp of de stad Hvar is prachtig en straalt luxe uit. Cocktailbarren op het plein, de grootste jachten en zijlboten in de haven. We nemen heel even de tijd om een appeltje te eten maar we hebben een race tegen de klok want we willen graag in het licht een slaapplek vinden. Niet veel later vinden we de perfecte plek! We hebben een rustdag ingepland voor morgen. De tweede echte rustdag zonder kilometers op de teller en dit keer geen geklus aan de fietsen maar een boekje lezen. We zetten de tent op aan de kust op een aangegeven wildkampeer plek in mijn kaart en niet veel verder is een strandje met een nu nog gesloten restaurantje met waterkraan en terras waar we heerlijk kunnen zonnen. Ik schrijf dit nu om mijn matje in de zon. Heerlijk genieten!