Söke, Turkey - Polarsteps

Een beetje laat maar hier is weer een blog van de dagen voor 12 juni:) We fietsen nog maar net Cannacale uit en al snel komen we andere zwaar bepakte fietsers tegen. Een stel, zij is Duits en hij is Oostenrijks. We praten wat aan de kant van de weg en beslissen samen te fietsen. Het is ontzettend gezellig! Hij is pensioenada en zij werkt op een buiten kinderdagverblijf, het hele jaar door werkt ze in het buitenlucht in een bergkam in een prachtig bos met kinderen van 3 tot 6 jaar oud. Ze verteld met veel passie over haar werk en we worden helemaal enthausiast van haar verhalen. We fietsen die dag door prachtig omgeving. Langs kustplaatsen, door Troy national park, over fijne wegen die niet te druk zijn. Het is zo warm dat het asfalt aan het smelten is en we een spoor achter laten. Die avond vinden we de perfecte plek om te kamperen met twee tenten. We nemen een duik in de zee, genieten van de zonsondergang en Franz kookt een heerlijke maaltijd voor iedereen. De volgende dag fietsen we weer met z’n vieren verder. De dag start prachtig aan de kustlijn. We komen adembenemende plekken tegen waar je goed zou kunnen wildkamperen. De rest van de dag blijft prachtig en het landschap blijft de gehele dag veranderen. We stijgen veel in hoogte, het landschap word droger, ruiger en we zien lage stenen muren met rieten daken bedoelt voor de schapen en de geiten. We gaan langzaam maar gestaag vooruit vandaag en maken veel hoogte meters. We fietsen langs Assos en beginnen moe te worden maar hebben ons gefocust op de kust en een duik in de zee. Dus we dalen en klimmen nog wat voordat we opzoek gaan naar een slaap plek. We merken dat hier de hele kust bebouwd is en weten dat het niet zal gaan kunnen om een wildkampeer plek te vinden. We gaan naar een klein bungelowpark. Ze laten ons de tent opzetten ook al zijn ze geen camping en ze überhaupt nog niet geopend zijn. Normaal gesproken zijn ze alleen geopend voor vrienden uit Turkije die op vakantie gaan. Deze avond maken Franz en ik (Nina) samen een maaltijd klaar. We drinken een biertje en kletsen gezellig verder. Deze twee dagen fietsen met Brigitte en Frans waren bijzonder leuk. Het zijn ontzettend mooie vrije geesten. Ze hebben ons laten zien welk fruit we van de bomen kunnen plukken en we zijn uitgenodigd door een koppel om op hun boomgaard abrikozen te plukken. Waarna ze onze tassen helemaal volgooide met hun zelfgeplukte abrikozen. Het was ontzettend veel, waarschijnlijk rond de twee kilo voor ons en twee kilo voor Franz en Brigitte. Gelukkig komen we later Frans en Brigitte nog tegen. Maar voor nu nemen we afscheid. Na zo’n lange tijd continu met andere mensen te zijn. Eerst in Istanbul en op het festival en nu met Franz en Brigitte vinden we het fijn dat we even met z’n tweeën verder gaan. Ook al genieten we van het contact we merken dat we later slapen dan normaal gesproken en we hebben wat tijd nodig om op te laden. Maar ook al willen we zo graag even met z’n tweeën zijn. Op reis heb je het niet altijd voor het kiezen en deze dag komen er weer heel veel mooie en gastvrije mensen op ons pad. Het begind bij een vrouw die ons in de schaduw van een boom ziet zitten. Ze nodigt ons uit bij haar thuis en gebaard dat we onze lege waterflessen mee moeten nemen. Ze vult ze allemaal met haar eigen water tank, geeft ons een flesje bruis water en steld ons voor aan Haar man die goed Engels kan omdat hij in Londen gestudeerd heeft. We blijven er even, hebben interessante gesprekken en bedanken hun voor de gastvrijheid waarna we nog een hele grote zak walnoten ontvangen van hun eigen boom. Later die dag, aan het eind van de fietsdag stoppen we aan het strand. Er is een velt vol picknick tafels. Er zitten een aantal families te bbqen. Wij zijn er nog niet zo lang voordat we worden uitgenodigd door een familie. Het zijn mensen waar wij in onze normale leven nooit mee in aanraking zouden komen. Je ziet aan ze dat ze weinig te besteden hebben. Twee van hen hebben grote wonden op de voeten en benen die niet goed helen en terwijl ze hun eten met ons delen word er snel een drugsdeal gedaan door één van hen. Één van de vrouwen is zwanger en steekt een sigaret aan en vraagt of ik er ook één wil. Als ik nee zeg kijkt iedereen me gek aan en lachen wat met elkaar. Ze vragen aan ons of we telefoons zouden kunnen smokkelen maar kunnen ons snel uit dit gesprek maneuvreren. En toch zijn ze heel aardig, geïnteresseerd en gastvrij. Ze waarschuwen ons voor hun vertrek dat we hier beter niet kunnen kamperen omdat onze spullen hier worden gestolen en vragen of we niet liever bij hun willen slapen. We bedanken hun maar willen liever in de tent slapen. We denken even na over wat ze ons vertelde. Het voelt idd niet als de beste plek maar we kunnen alle tassen in de te tent zetten en de fietsen aan een boom vastmaken. We zijn bezig met de tent opzetten wanneer een man met z’n kinderen langs loopt en ons waarschuwd. Hier zijn slangen en dronken mensen gebaard hij. We bedanken hem en besluiten dan toch maar alles in te pakken om verder te fietsen. Wanneer we weg willen gaan nodigt hij ons uit bij zijn familie en ze geven ons eten van hun bbq. Ons tweede diner! Het is een prachtig grote familie. We communiceren via foto’s en een kaart en met handen en voeten. Wanneer de zon onder is steld één van de mannen voor dat we bij hem en zijn gezin komen logeren. Daar kunnen we moeilijk nee tegen zeggen nu het zo laat aan het worden is. Die avond spelen we met de kinderen, leren samen met hen tot tien tellen en drinken we tot in de late uurtjes Chai met vers gebakken koekjes ernaast. We hebben slecht geslapen door de warmte, de muggen en de familie die nog tot veel later dan wij wakker waren. Zelfs de kinderen waren tot laat op. Sochtends is iedereen weer vroeg in de veren en worden we warm onthaald we keten nog wat met de kinderen en er word een heerlijk uitgebreid ontbijt voor ons gemaakt wat wij met z’n tweeën eten in de keuken voordat de rest als wij in de woonkamer wachten gaat eten in de keuken. Ze brengen ons naar onze fietsen die in de opslag ruimte staan en we zeggen gedag tegen de hele familie. Iedereen komt naar de opslag om ons nog even te zien en gedag te zeggen. De volgende dag ontmoeten we James. Hij komt uit Nieuw Zeeland en is naar Istanbul gevlogen om hier te fietsen zonder echt einddoel. Het is een hele leuke ontmoeten. We beslissen een dag samen te fietsen en te kamperen. Het is heel warm aan het worden en vandaag maken we veel hoogte meters maar de uitzichten zijn belonend. Prachtige kliffen langs de kust met diep blauw en turquoise zee. We nemen tussendoor een duik in de zee en fietsen daarna weer verder. Wanneer we in Foça aankomen, wat een ontzettend leuk kustplaatsje is, willen we even stoppen om water bij te vullen en wat boodschappen te doen. Op het moment dat we afstappen komen we tot onze verbazing Frans en Brigitte tegen!! We gaan met z’n allen ergens eten in het dorp en zeggen elkaar weer gedag. Maar spreken met ze af om in Izmir elkaar weer te zien. Samen met James gaan we net buiten Foça opzoek naar een slaapplek. We vinden boven op een heuvel met prachtig uitzicht een goede plek naast wat lijkt achtergelaten bijenkasten. Maar op het moment dat we net in onze tent liggen komt er een auto aan en er stappen twee mannen uit die aan het werk gaan. Ze vinden het gelukkig geen probleem dat wij er kamperen. Moeten erom lachen en geven ons een potje honing en een waterfles van 10 liter!! De volgende dag zeggen we gedag tegen James. Hij wilt wat meer tempo houden in zijn reis voor nu. In Izmir blijven we een nacht langer dan we van te voren hadden gepland maar kunnen daardoor wat dingen regelen zoals naar een fietsenmaker gaan. Er is daar een hele grote fietsen maker die alles op vooraad heeft, Ortlieb tassen en brooks zadels verkoopt. Dat hebben we hier nog niet eerder gezien. De winkel heet Sundu Bisiklet. We hebben een heel leuk Airbnb host die ons uitnodigt voor de verjaardagsfeest van haar zus en ons veel tips geeft voor wildkamperen voor de aankomende tijd. De volgende dag fietsen we weer een keer met een doel. En dat is een strand waar je goed kan kamperen. Het is een mooie fietsdag en we komen vroeg aan op onze bestemming. We komen er aan en het eerste wat er gebeurd is dat onze buurman met zijn eigen gebrouwde bier komt aanzetten. En loopt terug naar zijn campervan. We genieten van het biertje. We maken de kettingen van de fietsen schoon en oliën ze weer. Wat altijd een flinke klus is en savonds gaan we op bezoek bij onze buren die heerlijk voor ons hebben gekookt! Het zijn leuke bereisde mensen. Ze wonen in Izmir, zijn met pensioen en komen hier elke week om te ontspannen en te genieten van hun tijd. Binnenkort gaan ze op de motor naar noordkap voor een maand en hij heeft in het verleden ook met de fiets gereisd. We besluiten nog een dag te blijven op deze plek en de volgende dag gaan we weer bij ze op bezoek. Nu hebben we wel genoeg rust gehad! We willen weer meer in een fiets ritme komen. We vertrekken van het strand met weer een doel voor ogen. Het strand van Pamucak. Van daaruit kunnen we de volgende dag naar Efeseus. We zijn wat fruit aan het plukken van een boom als we nog een fietser tegen komen. Adrien uit Frankrijk. Hij is ongeveer even lang onderweg als wij en is ook vanuit huis komen fietsen. Hij is geschiedenis docent en heeft tijdens zijn reis een baan gevonden in Istanbul!! Wij zijn stiekem een beetje jaloers.. een jaar lang werken en wonen in Istanbul hebben wij het ook over gehad. Dat lijkt ons wel wat. Adrien gaat ook naar Efeseus dus we besluiten samen naar het strand te fietsen. Weer een gezellige dag. Ieder fietser die we tegenkomen doet hetzelfde, we reizen op de fiets maar we zijn allemaal zo verschillend. Adrien is heel grappig. We kunnen ontzettend met hem lachen. We komen na een lange dag fietsen aan op het strand waar we snel de tent opzetten, even zwemmen, douchen en beginnen met koken. En dan hebben we bezoek! Mensen uit Duitsland die rijzen met hun auto. Het is een leuke avond. We maken een vuurtje, eten marshmallows, drinken een biertje en kletsen wat af over alles wat we hebben meegemaakt op onze reis en hoe we de landen hebben beleeft. De volgende ochtend ontbijten we met z’n vijfen een groot ontbijt. Iedereen heeft wel iets anders en alles word met elkaar gedeeld. We voelen ons een beetje Turks;) Het ontbijt duurd wat langer dan we hadden gepland omdat het zo gezellig is. We zeggen de Duitsers gedag en gaan naar Efeseus na het middaguur. Wanneer we er aankomen is het ontzettend druk. Massa’s mensen komen en gaan en worden vervoerd in grote bussen. We twijfelen voor een kort moment of we wel naar binnen willen maar we willen er heen. Op het moment dat we een kaartje kopen regend het ineens pijpenstelen. Iedereen vlucht het park uit maar wij doen onze regenjassen aan een gaan naar binnen. Adrien blijft wachten bij een restaurant tot het droog is. Het is heel rustig in het park en we staan versteld van de goed bewaard gebleven en gerestaureerde historische gebouwen. Wanneer we naar buiten lopen komen we Adrien tegen die net naar binnen gaat. We spreken af om nog een avond op het strand te slapen en elkaar daar te zien. Wij gaan nog even Selçuk in waar we terecht komen op een grote markt waar we heerlijke verse groenten en fruit, gedroogde vijgen, rijst, olijven en olijfolie kopen. Ondertussen is het alweer heel warm en zijn we weer helemaal opgedroogd door de zon. Die avond kletsen we nog een beetje met Adrien en gaan we optijd naar bed. De volgende dag zullen onze wegen splitten.