Pai, Thailand - Polarsteps

Boedistisch klooster We hebben een aantal dagen geleefd in een Boedistisch klooster. Om het boedisme beter te leren kennen en een groot deel van de cultuur in Thailand beter te begrijpen. We zijn hier terecht gekomen door onze Warmshowers host. Marc heeft ons ontvangen in zijn zelf ontworpen traditionele Thaise huis. Het is er adembenemend mooi. Prachtig gedetailleerd houtwerk, aan het water met uitzicht op bergen die in elkaar overlopen. Niet alleen Marc heeft ons aangeraden om hier heen te gaat ook een monnik bij de laatste tempel waar we hebben verbleven niet ver van Marc zei dat we hier heen zouden moeten. De dag dat we hier heen gingen fietsen dachten we nog dat we er zoals gewoonlijk één nacht zouden slapen. Zonder echt te weten wat op ons af zou komen. Maar op het moment dat we aankwamen wisten we dat het anders zou zijn dan normaal. We worden verwelkomd door een Duitser die Thais spreekt maar hier ook tijdelijk is. Hij verteld ons iets meer over de plek. We kunnen alleen blijven als we twee volledige dagen mee doen. Dus dat betekend 3 dachten blijven en deze dag halverwege aansluiten. We lopen even rond om te bespreken wat we gaan doen terwijl er een grote groep mensen langzaam in stilte langsloopt, handen gevouwen, kijkend naar de grond. Wij twijfelen even maar besluiten te blijven. Het geeft ons de kans om te leren over boedisme en om even stilte staan. We gaan zo snel door Thailand heen dat het geen kwaad kan om even still te staan en meer te ontdekken over de cultuur. We melden ons aan met een groep mensen die ook net zijn aangekomen. Krijgen een kamernummer aangewezen. Wat niet meer is dan een zalen waar mannen en vrouwen gescheiden een matje kunnen neerleggen op de grond of op een plank. We krijgen een dun matje, een kussen, dekens en witte kleren. We voelen meteen de rust van deze plek. Je mag met elkaar praten of een stilte batch op doen. In het begin hebben we niet echt de behoefte om met mensen in gesprek te gaan. Af en toe fluisteren we wat naar elkaar. Het is sowieso een stille dag. Weinig mensen zijn in gesprek. Het is een groot complex tussen de bergen met rotswanden aan de ene kant en een bos aan de andere kant. Mensen zitten her en der in hun witte kleding te lezen, te schrijven, te mediteren en sommige mensen zijn in gesprek. Er is een heel dagschema. De dag begint om 5 uur sochtens en eindigt na de laatste meditatie die om 18 uur start. Er is alleen ontbijt en lunch en voordat we zelf eten word er eerst eten geofferd aan de monniken. Er zijn verschillende manieren van meditatie, lopend, zittend en liggend. Savonds word er gechand. Iedereen praat in melodie mee met de monnik in drie talen. Het zijn voornamelijk positieve teksten en teksten over de belangrijke factoren in boedisme. Één keer per dag verteld de monnik meer over boedisme en is er een vragen moment. We werken één uur per dag aan het onderhouden van het complex. Niemand stuurd je aan dus je moet zelf een taak uitzoeken. Sommigen vegen, anderen vullen drinkwater bij dat gefilterd word of leggen de kussens klaar voor de meditatie. Tussendoor hebben we tijd voor ons zelf, maar er word aangeraden om in deze tijd boeken te lezen over boedisme uit de bibliotheek en te reflecteren en dit voor jezelf op te schrijven. Het waren intense dagen. Ongeveer 6 uur per dag mediteren. Het in kleermakerszit zitten werd steeds pijnlijker wanneer de dag vorderde. Door je monkeymind uit te schakelen en mindfull adem te halen of je lichaam te voelen kun je in een staat komen waar je als het waren je losmaakt van je lichaam. De monniken vertellen dat je de waarheid krijgt door meditatie. Je verlangen, je boosheid, je onzekerheid hoort allemaal bij de ik en jij. Maar wanneer je je losmaakt van je ik vind je verlichting. Dan kom je terecht in de Nirvana en reïncarneer je niet meer. Maar verlichting is maar voor een heel klein groepje mensen weggelegd. Ik probeer het in een kort stukje tekst duidelijk uit te leggen maar er komt meer bij kijken. Wat wij mooi vinden om te zien dat je het boedisme duidelijk terug vind in de maatschappij. De mensen zijn mindfull, zijn bewust van de keuzes die ze maken, zijn ontspannen en lijken heel tevreden met hun leven. Iedereen is beleeft, van jong tot oud en dat voelt oprecht. We hebben geen vervelend gevoel door een groep jongeren die langs komt wat we hiervoor nog wel eens als onprettig ervaren hebben. Dit is een van de weinige landen waar de mensen niet meteen tegen ons zeggen dat wij het zo goed hebben omdat wij uit Nederland komen. De mensen bespreken niet met ons wat er allemaal mis is in hun land. Alle dorpen zijn nog vol in leven, dus ook het simpele leven op het land blijft bestaan. In het westerse leven maken we vaak keuzes vanuit status en geld optiek. Als ik een manager ben zullen mensen om mij heen naar me opkijken. En we willen graag doorgroeien, we verzinnen telkens weer andere namen voor nieuwe functies. Wanneer we onszelf voorstellen gaat het over ons werk maar niet over onze eigenschappen. Zijn wij ons werk? En doen we eigenlijk wel wat we echt willen? Maken we onze keuzes in ons leven wel bewust? We razen maar door en nemen weinig tijd om er even bij stil te staan. Door te mediteren krijgen wij onze gedachten beter onder controle en hebben wij het idee dat de keuzes die we maken meer vanuit onszelf komen en minder worden beïnvloed worden door buitenaf of door de negatieve kan van onszelf. Je wordt mindfull over je ego, je onterechte verlangen en frustraties. We merken dat hier sowieso al meer ruimte voor is wanneer we op de fiets reizen maar willen dit graag integreren in ons leven terug in Nederland. Na veel te hebben geleerd en hele interessante mensen te hebben ontmoet is het nu weer tijd om onze reis voort te zetten. We vertrekken vandaag richting Pai waar wij alleen maar goede verhalen over hebben gehoord en zijn daarom ook erg benieuwd naar hoe wij het zullen beleven. Alleen moeten we eerst nog 75km fietsen met 2 grote klimmen. Gelukkig zijn lichaam en geest goed uitgerust en klaar voor de uitdaging!