Park Ou, Laos - Polarsteps

Sabaidee Laos We zijn de grens over Laos in en fietsen naar Houayxay waar we de slowboat van twee dagen zullen nemen naar Luang Prabang met een tussenstop in Pakbeng. Het is leuk om een land van een andere kant te ervaren. We varen over de Mekong rivier en het is prachtig. De natuur eromheen de grote rotsblokken die her en der in het water liggen, dichte bossen op de ronde bergen die om ons heen opstijgen en de strandjes met koeien en waterbuffels die grazen en badderen. We zien het leven van de mensen die in kleine dorpjes leven langs de kant van de rivier. Af en toe stoppen we om iemand van de boot te laten of als iemand wilt opstappen. De dorpjes zijn voornamelijk opgebouwd uit bamboe en hout, er zijn bamboe heggetjes om de moestuinen aan de oever, de huisjes zijn van bamboe en soms mooi kleurrijk geschilderd hout. Het leven is simpel en er wordt hard gewerkt. We zien dames met zware zakken die aan hun hoofd hangen die trappen af lopen om een boot te vullen met hun verbouwde producten en weer omhoog om de volgende zak te halen in de brandende zon. De mensen wassen zichzelf en hun kleding in de rivier en de rivier word ook gebruikt als een vuilnisbak helaas. Als we in Luang Prabang aankomen gaan we op zoek naar een slaapplek en daarna maken we een avondwandeling door het dorp/ stadje. Het is een hele knusse aangename plek. De Franse stijl die je duidelijk kunt zien in de huizen geeft het veel karakter. Het voelt ook luxe aan. Mooie restaurants, spa’s, cocktailbar en koffietentjes. Wij eten wat in een klein restaurantje aan het water onder tl-licht en gaan op tijd naar bed. Het grappige is dat als je met de boot naar Luang Prabang gaat heb je twee dagen met andere reizigers op de boot gezeten. Dus als je rondloopt kom je continu bekende gezichten tegen. We raken aan de praat met een Nederlands stel. Zij gingen al om met vier andere mensen van de boot waaronder één Canadees en drie Nederlanders. We willen allemaal naar de watervallen en ze besluiten fietsen te huren en met ons erheen te fietsen. Dat betekend 30 km heen en weer 30 km terug. Wij waren eerlijk gezegd niet van plan om het op de fiets te doen maar we worden enthousiast dat anderen met ons mee willen doen en het is leuk dat wij ze een beetje hebben kunnen inspireren. De groep vond het zwaar maar wel heel leuk om op de fiets Laos te verkennen. De kinderen langs de weg komen allemaal op ons af gerend om hallo te zeggen wat iedereen een glimlach op zijn gezicht bezorgt. Het is een hele mooie fietstocht met prachtige natuur om ons heen. We hebben een verkoelende duik kunnen nemen onder de waterval en een wandeling gemaakt door het park om daarna te proberen voor het donker weer terug te zijn. Dat laatste is ons net niet gelukt, dus Q voorop met zijn lichten en ik achterop met mijn lichten en de rest zonder licht tussen ons in. Iedereen kwam voldaan maar moe aan in Luang Prabang. Het was leuk om te zien hoe de groep genoot van die dag en sommige zeiden het wel vaker te willen gaan doen op hun reis. Verder hebben we een dag gewerkt achter de computer. De blog schrijven, route plannen en onze visum voor Vietnam regelen. We hebben als afscheid met de groep een avond Koreaanse BBQ gegeten en verder lekker uitgerust. Vandaag verlaten we Luang Prabang maar voordat we op de fiets stappen om het onbekende in te fietsen gaan we eerst nog even onze was ophalen en langs de ‘UXO Lao Visitor Center’. Het is een kleine museum over de geheime Amerika Laos oorlog. Dit speelde zich af tijdens de Vietnam oorlog. Er liep een trail/ wandelpad door Laos dat noord en zuid Vietnam met elkaar verbind. Amerika heeft dit wandelpad en andere belangrijke plekken die in verbinding stonden met noord Vietnam gedurende negen jaar continu gebombardeerd. Amerika zei in die tijd dat zij geen bommen op Laos gooide en Laos loog over het bestaan van de trail. Er zijn zo’n 240 miljoen bommen gelanceerd op Laos waarvan ongeveer 80 miljoen niet zijn afgegaan. Tot op de dag van vandaag gaan er nog steeds bommen af. Elke twee weken raakt er iemand zwaargewond of overlijd er iemand aan een zogeheten UXO, waaronder veel kinderen. We krijgen een video te zien die gericht is naar kinderen om ze op te leiden. Er word uitgelegd wat een UXO is en er komen overlevenden aan het woord die hun verhaal doen. Dan word er verteld hoe je risico’s kunt vermeiden. Het gaat om hele wezenlijke dingen als kinderen die graven voor een worm om te kunnen vissen, een vuurtje maken op de grond om de vis klaar te maken of spelen met die gekke bal die je in het bos vind. Het is hartverscheurend om te zien hoe deze oorlog in dit land tot uiting kwam. Het laat ook zien waarom mensen zo zijn zoals ze zijn. Deze oorlog is nog niet zo lang geleden en nu nog steeds is Laos een land dat veel armoede kent. Wat gedeeltelijk te danken is aan de oorlog. De bommen die ze nog steeds aan het ruimen zijn en families die moeten zorgen voor de zwaargewonden waardoor ze onder financiële druk komen te staan. Nadat we deze indrukwekkende kleine museum hebben bezocht vertrekken we voor het eerst echt op de fiets in Laos. We hebben zin om weer op ontdekkingstocht te gaan maar het blijkt minder plezierig dan we verwachten. Dat lees je in de volgende blog!