Khan Chamkar Mon, Cambodia - Polarsteps

Alweer meer dan twee weken reizen we op een andere manier. We hebben genoten van de plekken die we hebben bezocht en het heerlijke eten in de steden maar hebben nu wel weer heel veel zin om weer op de fiets te stappen. Afgelopen nacht hebben we verbleven in een goedkoop hotel in Ho Chi Minh Stad of hoe de locale mensen het nog steeds noemen Saigon. De kamers zijn ook voor één uur te huren en wanneer we onze kamer zien krijgen we steeds meer het idee dat dat vaker gebeurd dan mensen die hier langer verblijven. Met een speciale bank in de kamer en een condoom op het nachtkastje. Ja als je niet veel geld wilt uitgeven moet je soms genoegen nemen met de gekste en soms vieste plekken. We vertrekken de stad uit en we bereiden ons mentaal voor op de chaos. In Hanoi hebben we al eens kort in de stad gefietst en dat was geen pretje. We voelde ons heel onveilig. Maar ondertussen zitten we in de flow van Vietnam en hadden we zelfs plezier van in de stad fietsen. Dwars door de markten, alle scooters die ons van alle kanten voorbij razen, de scooters die zichzelf lijken te rijden omdat de chauffeur niet meer te zien is onder alle dozen en tassen en een fietser die tijdens het fietsen de sateetjes op de bbq aan het draaien is. We kijken onze ogen uit en we hebben een euforisch gevoel. We fietsen door de Mekong delta richting Cambodja. Het is een mooi gebied waar mensen goed gebruik maken van het water. Het is er heel groen, we fietsen veel over smalle wegen langs de smalle en bredere rivieren, fietsen over ontelbaar veel bruggen en nemen een aantal keer de pont. We moeten weer wennen aan de hitte. Het gevoel dat we onze dorst niet kunnen weg drinken is weer terug en we krijgen sneller hoofdpijn. Dus nemen we genoeg pauzes tussendoor. We hebben een nieuwe verslaving. Geperste suikerriet sap met veel ijsblokjes. Ze verkopen het hier overal. Langs de kant van de weg hebben ze vaak rustplekken met hangmatten waar je dit drankje of een kokosnoot kunt bestellen. Dus daar nemen we gretig gebruik van. We ontsnappen de zon voor een tijdje en laden onszelf weer op om verder te fietsen. Een keer als we pauze nemen langs de kant van de weg zo’n pauze nemen is het erg druk. Alle mannen verzamelen zich en er komen er steeds meer bij. Dan zien we twee mannen met hanen in hun handen. We hebben wel vaker de hanen in hun rieten kooitjes zien staan. We hadden ons voorgenomen om zo een gevecht nooit op te zoeken maar nu gebeurd het voor ons neus. De hanen worden even mooi opgepoetst en dan word er gespuugd op hun achterste als ze tegenover elkaar staan. In eerste instantie gebeurd er niks en staan de hanen er gewoon. Dus word er nog een paar keer gespuugd en gestreken over de veren tot de hanen hun gevecht beginnen. Wij vanuit onze blik begrijpen niet waarom je dieren op deze manier gebruikt en hoe je hier plezier uit kunt halen. Er word gegokt en iedereen ziet er opgetogen en blij uit en ze willen ons er graag bij hebben om het te delen. Wij glimlachen vriendelijk terug maar nemen wat afstand en kijken niet hoe het afloopt. De Mekong delta is een mooie omgeving maar elke vierkante meter is in gebruik door de mens, dus wildkamperen is er lastig. We hebben één avond achter een benzine station onze tent opgezet maar de twee andere nachten opzoek gegaan naar accomodaties. De laatste avond in Vietnam slapen we in een gastenverblijf. De mensen zijn ontzetten lief en gastvrij en verzorgen ons een geweldige laatste avond in Vietnam. Terwijl wij ons aan het voorbereiden zijn op het koken word Q uitgenodigd voor een biertje en dat leid uiteindelijk tot een heerlijk avondmaal en nog een paar biertjes met de familie die ons uitnodigt dus de groenten die we hebben gekocht bewaren we voor de volgende dag. Elke keer als we een slok willen nemen moet er eerst geproost worden en als ons bier glas half leeg is word er alweer een nieuw blikje gepakt om bij te schenken. We hebben al een tijdje geen alcohol gedronken dus het stijgt al snel naar het hoofd. De volgende dag worden we met hoofdpijn wakker maar zijn we heel erg opgewonden! We gaan weer een landsgrens over! Dus we eten snel onze havermout en drinken onze koffie om daarna op de fiets te stappen. Eenmaal bij de grens is het een beetje onduidelijk waar we moeten zijn. Er is een douane voor de boten die het land in en uit gaan dus daar gaan we eerst heen. De man geeft aan dat we ergens anders moeten zijn dus rijd hij met zijn scooter met ons mee naar de grens waar wij het land uit moeten. Het verloopt allemaal soepel en als we bij de grens van Cambodja zijn worden onze paspoorten aangenomen maar zien we de man met veel vraagtekens naar ons paspoort kijken. Hij weet even niet wat hij met ons moet. Hij besluit op de scooter weg te rijden met onze paspoorten. Wij gaan maar even zitten in de schaduw in afwachting wat er gaat gebeuren. De man komt terug met onze paspoorten en geeft aan dat we achter hem aan moeten fietsen. We komen aan bij een plek waar we onze ‘visum bij aankomst’ kunnen halen. Er hangt een heel ontspannen sfeer. Er zijn weer veel boeddhistische kenmerken te zien. We regelen onze visum, willen afrekenen met euro wat een probleem blijkt te zijn want ze willen Amerikaanse dollars dus wachten we een tijdje in de schaduw tot we te horen krijgen dat we toch met euros kunnen betalen. En dat kunnen we na een paar uur het onbekende in fietsen. Wat ons meteen opvalt is hoeveel ruimte hier is en hoe rustig de weg is. Er zijn weinig auto’s en er word niet continu getoeterd. Het voelt heerlijk. De mensen reageren allemaal heel enthousiast en we zeggen ontelbaar veel “hallo” terug. We hebben nog geen geld kunnen pinnen maar hebben bijna geen water meer en zonder water kunnen we ook niet koken dus dorstig en hongerig fietsen we door. Opzoek naar hoe het hier werkt met water en misschien een restaurant waar we kunnen pinnen, ook al is het een kleine kans dat we dat gaan vinden. We stoppen bij een restaurant maar we kunnen er niet pinnen en er bestaat hier niet zoiets als een filterkraan zoals in Vietnam en Thailand. Maar de man van het restaurant wilt ons niet wegsturen en zegt dat we mogen gaan zitten. Hij geeft ons eten en later nog water en appels voor onderweg zonder iets van ons te willen. Wauw wat een welkom in Cambodja. Het is zo hartverwarmend en we zijn heel erg dankbaar want we kunnen pas helemaal aan het eind van de dag in de stad pinnen. De volgende dag fietsen we door naar Phnom Penh. We fietsen de hele dag over rustige wegen en kleine dorpen tot we een pont nemen de stad in. Het was een hele fijne manier om de stad in te gaan. We verblijven bij Grant en Shell. Een Australisch koppel die we hebben ontmoet in Bosnië toen zij met hun fietstoer bezig waren in Europa. Ze wonen en werken als docenten nu in Cambodja en hiervoor in Maleisië. Wat een geweldige mensen. We hebben interessante gesprekken over anders leven, de keuzes die wij maken, de maatschappij en de ervaringen op de fietsreizen. Het klikt heel goed en er is een natuurlijke evenwicht in elkaar de ruimte geven en af en toe gezellig kletsen. We genieten nu van de luxe leven. Een heerlijk zacht bed waar we in eerste instantie niet goed in konden slapen omdat we het niet meer gewend zijn, een zwembad tot onze beschikking en een keuken waar we elke ochtend rustig onze dag beginnen met het maken van ontbijt en een koffie. We blijven uiteindelijk iets langer dan gepland maar nu beginnen de handen weer te jeuken. We kijken weer uit naar het avontuur!