Cemoro Lawang, Indonesia - Polarsteps

Vannacht om 01:30 uur was het weer tijd om op te staan. Dat zijn toch geen tijden, we leven in een omgekeerde wereld met dat vroege opstaan elke keer. Gelukkig is het voor een goed doel aangezien we de zonsopkomst bij Bromo gaan bekijken. Onze chauffeur is er netjes op tijd. Hij denkt volgensmij wel dat hij Max Verstappen is want met een vogelvlucht crosst hij de bergpas over. Heel en ongeschonden stappen we boven in het dorpje over in een jeep. Max Verstappen 2 brengt ons naar het uitzichtpunt. We zijn al redelijk warm aangekleed, maar besluiten toch om nog allebei een winterjas te huren. Ik koop voor mezelf nog ‘n muts die maarliefst 25.000 rupiah kost (€1.45 😱, afzetters 😜) en Merle neemt een paar handschoenen. We drinken nog een kop thee en daarna lopen we door naar het uitzichtpunt. Natuurlijk zijn alle goede plekjes aan de rand bezet, maar Rob zal Rob niet zijn als hij daar geen genoegen mee neemt. Alles voor de foto’s 😬 Ik klim onder het hek door en heb zo mijn privé-uitzichtpunt. Ik krijg wel een paar “als blikken konden doden” blikken, maar lekker boeiend. Ik ben hier voor mezelf en sta notabene een stuk lager dus in niemand zijn zicht. Wat een spektakel! Zo mooi 😍 Langzaam komt de zon op en de lucht kleurt oranje en zodra de zon zich laat zien word het hele landschap van één kant belicht. Prachtig! Ik schiet heel wat foto’s en na een tijdje lopen we nog naar een ander uitkijkpunt. Rond 6 uur komen we terug bij de jeep. Het valt ons al op dat er bijna geen jeeps meer staan, maar gelukkig die van ons nog wel. We worden opgewacht door 3 boze Spanjaarden, die in het Spaans (Engels kunnen ze namelijk niet) tegen ons beginnen te schreeuwen en gebaren maken dat we te laat zijn. 🙄 Tegen ons is niet gezegd hoe laat we terug bij de jeep moesten zijn, dus hoe moeten we dat dan weten. Blijkbaar zijn we 45 minuten te laat, maar toen was de zon net op dus dan hadden we het hele spektakel gemist. We vertrekken met de jeep naar de vallei om vervolgens naar de rond van de krater te klimmen. Gister Koos geduldloos en vandaag Koos conditieloos. Man, man, man wat een klim. Hijgend komen we boven bij de krater aan, gelijk worden we overvallen door een sterke zwavellucht. Rotter dan rottere eieren en dan x 100 is denk ik wel een goede vergelijking. We klikken een paar foto’s en we gaan weer naar beneden. Het is echt niet te doen en het slaat ook nog eens op onze adem. Echt bijkomen kunnen we dus niet 😂 Terug beneden kunnen we natuurlijk de jeep niet vinden, er staan er z’n 150 gok ik. Het lag niet aan ons, want hij was verplaatst. Lekker handig. Na een korte jeeptocht en rit in de auto komen we om 9:30 uur weer bij ons hotel aan. We nemen wat van het ontbijt en duiken het bed in. Waar we eigenlijk de hele dag niet meer zijn uitgekomen 🤭 Morgen gaat de reis per trein en boot verder naar Bali 🌏