Loboc, Philippines - Polarsteps

Het is al strak blauw als ik na het ontbijt vanuit de B&B vertrek. Voor een route van 37 km. en bofferd die ik ben, deze keer grotendeels vlak met een lange afdaling. Mensen zijn aan het werk op de rijstvelden en maken gebruik van een buffel om de “bassins” om te ploegen. Er volgt een groot kerkhof tegen de heuvel. Een schip is nagebouwd op het droge, wat dienst doet als een hotel school. Na een poosje wordt er een toeristische attractie aangekondigd. “Een door mensenhanden aangelegd bos met een wandelpad van één kilometer”. En dat ga ik natuurlijk lopen. Boven me klinkt het verkeer en door de zon probeert door het gebladerte door te dringen. Een dame verkoopt oploskoffie en koekjes terwijl ze ook de boel aanveegt. Ze zegt dat er hier ( misschien ) een zipliner aangelegd wordt. Met een zipliner wordt hier bedoeld dat er een sterke kabel tussen twee punten gespannen wordt, er een harnas onder hangt waar een liefhebber in kan gaan hangen om boven de bomen naar het laagste punt zweven. Op het resort waar ik even op m’n kamer moet wachten zijn ze sierfruit met een goudspray aan het omtoveren tot kerstversiering...... Ondertussen staan een paar jonge medewerkers zich aan m’n fiets te vergapen. Min of meer logisch want hier worden mountainbike tochten georganiseerd op fietsen van het resort. Ook kan je hier over de rivier boottochtjes maken en zelf over de rivier suppen. (Staand op een surfplank en peddelend vooruit komen.) Heb weer een jungle kamer: dunne wandjes, een buiten toilet en -douche en klamboes boven een bamboe bed maken het geheel af. Het is een prima plek maar dat vinden meer mensen want als ik nog een nacht wil bijboeken dan is alles bezet.