Tagbilaran City, Philippines - Polarsteps

Het is weer raak! Rond 600 uur stopt de ventilator er mee: de stroom is uitgevallen. Als ik voor het ontbijt ga hoor ik dat het de hele dag gaat duren. De meisjes voorspellen dat het heel warm wordt op de kamers zonder ventilator: het is nu om 700 uur buiten al 30 graden. Vervelend voor de mensen hier. De gasten kunnen nu bijvoorbeeld geen verse smoothies en koffie krijgen en moeten het met een zakje oplos doen. Wat hier heel gebruikelijk is en ook prima smaakt. Op de rivier naast het hotel varen al wat bootjes heen en weer. Bij een school is net de vlaggen ceremonie voltooid. Dit gebeurt elke dag bij alle scholen. Bij veel winkels wordt je via een loket geholpen, je blijft dus buiten staan en geeft op wat je wil kopen. Dit is een schuif loket maar veel vaker is er een pui met raster werk. Dan volgt het hoogtepunt van de dag. Een bezoek aan het “Philippine Tarsier and Wildlife Sanctuary.” Hier leven Tarsiers, de kleinste primaten ter wereld. Ze zijn ongeschikt om in en kooi te leven, een volwassene is vuist groot, een baby is duim groot. De moeder draagt de baby 6 maanden waarna het kind 23 gram weegt, daarna voedt ze het nog 6 maanden op waarna ze zelfstandig hun territorium op moeten zoeken. Ze leven solitair en hebben ongeveer een hectare ruimte per individu nodig.Ze kunnen van boom naar boom een sprong van 3 meter maken.Ze hebben een lange staart en hun ogen zijn groter dan hun hersens. Het zijn primaten: deze vormen een orde van zoogdieren waartoe alle apen en half apen gerekend worden, deze orde is ontstaan uit voorouders die leefden in de bomen van tropische bossen. ( Wikipedia ) Aan de rand van de drukke havenplaats Tagbilaran vind ik een hotel met royaal zicht op een baai en de haven. Hier moet ik morgen zijn om over te varen naar Damaguete. Ondertussen stopt er een hele rits motortaxi’s volgeladen met nonnen die in “mijn” hotel komen logeren, als ze een kamer aan de zeekant hebben kunnen ze ook de zon onder zien gaan en de nevel/wolken uit zee aan komen drijven. Als ik naar een restaurant in de buurt loop merk ik dat het nog heerlijk weer is om in korte broek met shirtje te lopen.