Pokhara, Nepal - Polarsteps

Vandaag is ben ik alweer een maand in Nepal. De tijd gaat ontzettend snel! Ik heb nu een beter beeld gekregen van het onderwijs hier doormiddel van veel gesprekken en observaties. Ik zal proberen jullie er wat meer over te vertellen, maar het is complex. Kinderen gaan naar school vanaf 2,5 jaar tot 18 jaar. Ik werk alleen in primary school, dat is van 6 jaar tot 14 jaar. De kinderen hebben hier een subject teacher, zoals wij dat kennen in de middelbare school. De vakken die worden gegeven zijn: Engels, social, science, computer, moral, Nepalees, dancing, music and sports. Alle lessen (behalve Nepalees) worden in het Engels gegeven. Het lezen en het schrijven staat hier in een hoog vaandel. Ze hebben ook vaak het idee dat de kennis alleen kan worden overgebracht door middel van hardop dreunen in de klas. Dit levert een enorm kabaal op, natuurlijk wel grappig om te zien, maar niet heel effectief. Ik ga aankomende tijd aan de gang met de pedagogische ontwikkeling van de leraren (sommige hebben veel moeite om orde te houden) en met de creatieve ontwikkeling van kinderen (doordat ze alleen lezen en schrijven, is hun creatieve geest niet ontwikkeld). Evelien gaat aan de slag met leesmotivatie. Ik werk 6 dagen in de week, dat is soms nog wennen, maar gelukkig zijn de werktijden gunstig. Om 9.00 uur loop ik naar school, dan staat het ontbijt voor mij klaar (rijst natuurlijk). Om 9.30 uur begin ik met werken tot 16.15 uur. Om 19.00uur staat het avond eten op school voor mij klaar. In de tussentijd vind ik het heerlijk om te wandelen en ‘de buurt te verkennen’. Dit doe ik vaak alleen (soms met collega’s) en geniet dan van de rust en de natuur. Ik heb het idee meer vrije tijd te hebben hier dan in Nederland (misschien nog gewend aan studiedruk die ik nu gelukkig niet meer heb). In Nepal zijn veel mensen hindoeistisch, en ze kennen het kastensysteem met meer dan 120 verschillende kasten. Al deze kasten hebben feestdagen en verschillende gewoontes. Het is mij echt nog niet duidelijk waarom ze bepaalde dingen vieren, maar als ik aan het wandelen ben, kom ik soms bijzondere dingen tegen. Na een maand hier te zijn, kan ik toch echt zeggen dat ik het enorm naar mijn zin heb. Om te werken in deze cultuur en te wonen in deze prachtige omgeving voelt erg bijzonder. Kortom: ik geniet! Uiteraard kijk ik ook uit naar oktober, dan ga ik Wilfred opzoeken in Iran!