Lembongan Kawan, Indonesia - Polarsteps

De overtocht naar Nusa Lembongan, een klein eilandje dat bij Bali hoort, was pittiger dan verwacht. De boot rammelde ons goed door elkaar. Gelukkig zijn, we zonder over onze nek te gaan, aangekomen. Direct na het afstappen van de boot wachtte ons een dollemansrit over het eiland in een gedeelde taxi richting onze homestay. Doordat de koffers van de medereizigers bij zich hadden zo groot als Lins waren, paste het allemaal maar net. Vervolgens kwamen deze opgestapelde koffers door de vele heuvels in combinatie met een gehaaste chauffeur op de inzittenden terecht. We waren blij dat we vrij snel bij onze homestay aankwamen. Daar wachtte een lief ouder mannetje ons met smart op. Hij begeleidde ons naar het kamertje en vroeg met handgebaren of we een scooter wilden huren. Toen we aangaven dat we dit wilden liet hij ons bijna verontschuldigend weten dat het vijf héle minuten zou gaan duren voordat hij de scooter gereed had. Vervolgens rende hij de tuin uit om het te regelen. Wat een ongelofelijke lieve mensen hier! Één hoogtepunt van Nusa Lembongan is de Devil Tears. Google maps gaf aan dat het rond 15.00 uur altijd erg rustig was qua toeristen. Perfect, dachten we.. Achteraf begrepen we waarom het rond die tijd altijd rustig is. De Devil Tears staan er om bekend dat de golven kapot slaan op de rotsen en dan meters hoog uiteenspatten. Echter, rond 15.00 uur waren er nauwelijks golven, haha. Ondanks dat was het mooi om te zien. Het eiland staat in verbinding met een veel kleiner eiland door middel van "the yellow bridge". Als je de bijgevoegde foto's bekijkt is het wel duidelijk waarom deze zo genoemd wordt. Voor degene die geen Engels spreekt (moeder Margreet); "de gele brug". We zijn naar dit eiland gereden om hier met eigen ogen de Blue Lagoon te zien. Dit leverde weer mooie plaatjes op. Een ander hoogtepunt was het snorkelen met manta's. Reusachtige, ongevaarlijke vissen waarvan sommigen een reikwijdte van 7 meter hebben. De kapitein van de boot wilde zijn passegiers erg graag deze beesten laten zien waardoor er constant "jump in the water now! Jump jump jump!" werd geroepen als er een flits van een manta te zien was. Lins werd zo nerveus van het geschreeuw dat het averechts op haar werkte. Ze heeft de beesten vanaf de boot bekeken. Friso daarin tegen heeft ze wel gespot onder het water. Het was zo indrukwekkend dat we totaal vergeten zijn om wat foto's te schieten. Al met al heerlijke dagen gehad. We pakken hierna de boot richting de Gili's. Dit is de bekende eilandengroep bij Lombok!

Country Guides:

Indonesia